Na mest in al zijn vormen, laten we op het gebied van bodemverbetering blijven.
Le BRF mon meilleur ennemi
Een paar weken geleden schreven we Blog waarin we trots uitleggen dat we onze heggenscharen hebben gebruikt om BRF te maken en verspreid het rond de moestuin rond bestaande gewassen (spinazie en salades).
Heel slecht idee!
De koolstof/stikstofverhouding
Om te begrijpen waarom dit een slecht idee is, moeten we bedenken dat al het organische materiaal uit koolstof bestaat. Het is de bron van al het leven. Wijzelf bestaan voornamelijk uit koolstof. Rondom deze koolstofatomen bevinden zich, in wisselende verhoudingen, atomen van zuurstof, waterstof en stikstof.
Het is deze chemische cocktail die leven is.
Wat ons als tuinders interesseert, is de verhouding tussen koolstof en stikstof in de organische stof die we naar de moestuin brengen. We spreken van C/N-ratio. Als een materiaal een C/N-verhouding van 25/1 heeft, betekent dit dat het 25 keer meer koolstof bevat dan stikstof.
En hier komen we bij de eerste “valstrik” – een materiaal met een C/N-verhouding van minder dan 25 wordt beschouwd als rijk aan stikstof. Een goed biologisch evenwicht van de bodem moet 25 keer meer koolstof dan stikstof bevatten. Over het geheel genomen kunnen we zeggen dat een hard, complex, droog, houtachtig materiaal rijk is aan koolstof, terwijl een vochtig, groen, flexibel materiaal rijk is aan stikstof.
Hier zijn enkele voorbeelden van C/N-verhoudingen, gesorteerd van meest stikstofhoudend tot meest koolzuurhoudend.
Stof | C/N-verhouding |
Urine | 0.7 |
Mest | 10 |
Gras maaien | 10 |
Koffiedik | 25 |
Compost | 30-35 |
Graan stro | 50-150 |
BRF | 60-150 |
Zaagsel | 200-500 |
Urine is dus sterk stikstofhoudend, terwijl zaagsel sterk koolstofhoudend is.
NPK
Als u zich de Mest Blog, een plant voedt zich voornamelijk met 3 minerale elementen, de bekende NPK waarmee je slim kunt zijn tijdens het eten😉
Een snelle herinnering aan wat er schuilgaat achter het acroniem NPK: N voor Stikstof, P voor Fosfor en K voor Kalium.
Je zult gemerkt hebben dat we bij plantenvoeding niet over koolstof praten. Maar wij willen koolstof naar de moestuin brengen. Maar in welk belang dan?
We zullen er in een andere blog meer gedetailleerd over praten, maar om het simpel te houden, onthoud dat koolstofelementen de bodem voeden terwijl stikstofelementen direct de planten voeden. Stikstof wordt direct door planten opgenomen, terwijl koolstofelementen eerst door het biologische leven in de bodem moeten worden afgebroken voordat ze door planten kunnen worden opgenomen. De koolstofelementen zullen daarom het biologische leven "stimuleren", wat op de lange termijn onze bodem zal verbeteren - humus, consistentie, drainage.
Een kwestie van evenwicht
Om effectief te zijn, zouden we dus kunnen zeggen dat het voldoende is om planten rijk aan stikstof te geven, zodat ze snel en goed groeien - dit is de basis van chemische stikstofmeststoffen. Dat is waar, maar het is ook waar dat we alleen maar snelle suikers moeten eten om goed te kunnen presteren. Wij zijn het erover eens dat ze een boost geven waardoor we onszelf kunnen overtreffen, maar op de lange termijn hebben we een gevarieerd dieet nodig en niet alleen gebaseerd op snelle suikers. Hetzelfde geldt voor planten.
En stikstofhonger bij dat alles
We begrijpen nu dat we een goede balans nodig hebben tussen de korte en de lange termijn en dus tussen koolstof en stikstof.
Wanneer ik een aanzienlijke hoeveelheid BRF (Fragmented Raméal Wood) aan mijn grond toevoeg, voeg ik veel koolstof toe (C/N-verhouding van 60 tot 150). Het organische leven in de bodem zal aan het werk gaan en al deze koolstof afbreken om de stikstof vrij te geven - dit is mineralisatie. Dit proces vraagt veel energie van deze organismen, die deze energie direct in de in de bodem aanwezige stikstof pompen. Opeens is er geen stikstof meer beschikbaar voor de planten!
Om hun taak te volbrengen en alle koolstof af te breken, zullen de bacteriën zich vermenigvuldigen en nog meer stikstof uit de bodem verbruiken. Aan het einde van het proces, zodra alle koolstof is afgebroken, zullen ze niets meer hebben om te "eten" en zullen ze sterven... waardoor er weer stikstof in de bodem terechtkomt. Stikstof die weer beschikbaar komt voor planten.
Maar door te wachten op het einde van de cyclus zullen je planten een tekort aan stikstof hebben gehad - stikstofhonger. Ze hebben een tekort, groeien slecht en worden geel.
Conclusie
Het draait allemaal om balans. Houd een C/N-verhouding van 25 aan.
Stikstofhonger is op zichzelf geen probleem en is op de lange termijn gunstig – we hebben het over maanden en zelfs jaren. Het bouwt een beter levende bodem op die grote hoeveelheden stikstof accumuleert die voldoende zijn om toekomstige koolstofinputs af te breken. Maar bij het starten van de moestuin en de eerste jaren moet je oppassen dat je geen stikstofhonger veroorzaakt in de gecultiveerde gebieden.
Lever uw CO2-bijdrage tijdens de rustperioden van uw moestuin, meestal in de herfst en winter.
En als je teveel koolstof toevoegt, compenseer dan met een toevoeging van stikstof zoals grasmaaisel, mest of een beetje urine.
Net als wij houdt onze moestuin van diversiteit en niet elke dag hetzelfde eten.